VN046 Eira Richards, Ffatri wnio, Dinbych

Gadawodd Eira yr ysgol yn 14 oed a, phan oedd hi wedi cyrraedd 16, aeth ei mam i lawr i'r ffatri wnïo i weld os oedd swydd yno ar ei chyfer. Roedd hyn tua 1950. Roedd yn ffatri fach, mewn ysgol a oedd wedi cau, ac roedd tua 25 o weithwyr yno. Roedd yr ystafell yn enfawr ac roedd rhesi o tua deg ar hugain o beiriannau gwnïo, i gyd yn mynd yr un pryd yno. Roedd y ffatri yn gwneud dillad - cotiau, siwtiau, gwisgoedd - ar gyfer John Lewis yn Lerpwl, a TH Hughes yn Lerpwl. Roedd Eira yn gwneud popeth, y dilledyn cyfan, o'r top i'r gwaelod, ac yn gorfod dysgu sut i ddefnyddio'r peiriant botwm i roi'r botymau ar wisg. Roedden nhw'n 'hemio' bob amser â llaw. Roedd Eira yn meddwl bod y lle yn wych a dywedodd bod ei mam yn falch ei bod yn gweithio yno gan nad oedd ganddi unrhyw gymwysterau, fel ei thri brawd a'i chwaer. Roeddent hwy i gyd wedi mynd i'r ysgol ramadeg. Roedd ffatrïoedd yn eithaf newydd yn y dyddiau hynny, meddai. Roedd hi'n ennill £ 2 yr wythnos ar y dechrau, ac aeth hwwnw i fyny i £ 2 hanner cant ar ôl iddi fod yno beth amser. Arhosodd Eira yno tan 1962, pan adawodd i gael ei phlentyn cyntaf.